Dęblin

Już jutro przejdę tą drogą, której tak bardzo unikam.

Chyba można mieć migrenę w całym ciele. Pozwolić bólowi się po nim rozpłynąć. Wziąć głęboki wdech. Przejść tą drogą, nie udawać, że nie boli. A potem wrócić do Krakowa, w którym mogę oddychać mimo smogu.

Mój pierwszy raz z Materia Prima

Bardzo spodobał mi się obejrzany w ramach festiwalu Materia Prima spektakl pt. Katedra, w którym główną rolę odgrywało flamenco. Wprawdzie głośne tupanie i dźwięki instrumentów przyprawiały mnie o zawrót głowy, ale na szczęście obok była J, którą mogłam potrzymać za rękę. :-)

Pochodząca z Grenady Patricia Guerrero pokazała kobiecość w różnych odsłonach: od społecznych konwenansów poprzez seksualność, tęsknotę i ból aż do zintegrowania siebie w każdym aspekcie. Ten taniec zawierał w sobie tyle emocji, zmysłowość, gniew, ale też delikatność i melancholię. Biłam brawo na stojąco.

Aż zachciało się pojechać do Hiszpanii.

Moje serce przez chwilę będzie w Japonii

Kiedy K. napisała, że kupiła bilety do Japonii, poczułam łaskotanie w brzuchu. Natychmiast wróciły do mnie obrazy z liceum. Jak siedzimy na korytarzu przed salą na podłodze, jem kanapkę z papryką i rozmawiamy o tym, co nas zaciekawiło, czym zajmujemy swój czas, żeby oderwać się od domowych problemów. Jak chowamy się w małej śmierdzącej szkolnej łazience na piętrze i zwierzamy z rzeczy, których wstydziłyśmy się nawet przed samą sobą. Koleżanki dziwiły się, że w ogóle mamy jeszcze tematy do omówienia. Przysięgam, przez trzy lata nie nudziłam się z nią ani razu. Lubiłam jak brała bez pytania mój zeszyt i rysowała w nim, czasem przez całą lekcję. Moim największym marzeniem była wtedy psychologia, a jej Japonia. Obie kułyśmy historię, żeby dobrze zdać maturę i zostawić to miasto, w którym spotkało nas tak wiele złego. Potem musiałyśmy się rozdzielić, a ja musiałam zrozumieć, że nigdy już nie będzie tak jak dawniej. Zajęło mi to bardzo dużo czasu.

W tym roku obie skończymy 30 lat. Nareszcie jej się udało. Czekała cierpliwie.